Hoe kun je veerkracht meten?
De hartslag (HR) van volwassenen en gezonde mensen is 50 tot 100 slagen per minuut in rust. Bij olifanten is dat maar iets meer dan 15, bij kolibries tot wel 1000 slagen per minuut. De hartslag van een gezond persoon is onderhevig aan verschillende invloeden. Een groot deel van de regulatie wordt uitgevoerd door het autonome zenuwstelsel in een balans tussen het stimulerende sympathische en het dempende parasympathische systeem, en hormonen die in de bloedbaan circuleren, met name catecholamines zoals adrenaline, spelen een rol. Maar de ademhaling heeft ook invloed op de hartslag. Een verhoogde hartslag wordt tachycardie genoemd en een verlaagde hartslag wordt bradycardie genoemd. Bij lichamelijke inspanning neemt bij gezonde mensen de hartslag toe, neemt de pompcapaciteit van het hart toe en kan het lichaam van meer zuurstof worden voorzien. Bij fietsen worden extreme waarden waargenomen. De hartslag neemt in rust weer af.
De HRV wordt gemeten met behulp van een ECG-apparaat. De tijd tussen twee R-toppen (het R-R-interval) kan worden gebruikt om de huidige hartslag te berekenen (als de reciproque waarde van de periodeduur) om vervolgens de variabiliteit statistisch te beschrijven door de meetresultaten te vergelijken. De basisvariabelen zijn de gemiddelde duur van een R-R-interval en de standaarddeviatie over 24 uur.
Eenvoudige elektronische hartslagmeters kunnen worden gebruikt om de hartslag alleen te meten, dus zonder HRV-berekening, net als de millennia-oude handmatige hartslagmeting, die ook bekend is in de traditionele Chinese geneeskunde (TCM) en de Europese geneeskunde van de middeleeuwen. Maar in TCM werd al rekening gehouden met de veranderingen in hartslag in de loop van de tijd. Een te regelmatige pols werd beschouwd als een aanwijzing voor weinig tot geen energie. [1]
Tegenwoordig wordt de HRV grotendeels onderzocht met een spectrale analyse met behulp van de Fourier-functies, die frequentieafhankelijke oscillaties registreert. Het relevante meetspectrum is opgedeeld in drie frequentiebanden, in sommige gevallen plus een vierde frequentieband.
Hoogfrequente band (HF) 0,15 tot 0,4 Hz. (Invloed van ademhaling, vagale invloeden) Laagfrequente band (LF) 0,04 tot 0,15 Hz. (Para- en sympathische invloeden) Zeer lage frequentieband (VLF) -band 0,0033 tot 0,04 Hz. Ultra Low Frequency (ULF) -band 0 tot 0,0033 Hz. (Circadiane ritmes)
Een geometrische evaluatiemethode is de Poincaré-plot, voor de weergave van twee- of meerdimensionale puntenwolken.
De meting wordt ingezet als meetinstrument voor je veerkracht en als hulp bij training van topsporters.
